AMAN ALLAHIM İŞ YERİNDE AKİL KİŞİ OLDUM,EN BÜYÜK BENİM!
İş hayatına üniversite yıllarında atılmış bir çalışan olarak her girdiğim ortamın en küçüğü olmayı başarmıştım. Ta ki son işime kadar. Şimdilerde herkesin ablası konumunda yaşlı yaşlı takılmaktayım korkarım ki yakında ofise örgülerimle geleceğim. Bu deneyim çok şey katmakta orası ayrı. Çok genç bir kadroyla çalışmaktayım ve her gün onlardan inanılmaz şeyler öğreniyorum. Kafaları çok açık bir kere. Sınırları bizim gibi dar değil. Zorlar ayrıca alabildiğine. Her şeyin kafalarına yatması gerekiyor, peki efendimcilikleri bayağı zayıf. Fakat işe odaklanmaları hiç o kadar kolay değil. İlgileri çabuk ve sık dağılıyor. Mizah unsuru yol arkadaşları. Toplantının en kritik anında çok sevilen bir diziden repliği patlatıveriyorlar. Arkadaş çevremin hala miniği olmama rağmen burada ki rolümden oldukça memnunum. Zira bambaşka durumlar deneyimliyor haneme yeni yeni tecrübeler ekliyorum. Gencecik insanların kritik görevlerin altından nasıl kalktığına şahit oluyor,saygı duyuyorum. Bu kuşaklar arası